భరణం

చిన్ననాటి వాకిలి వదిలి , నీ చిటికెన వేలుపట్టి నడిచి ,

పసుపు కుంకుమ , మట్టేలను నా సౌభాగ్యం గా తలిచి ,

ఏడు సంద్రాలను దాటి ,నా ప్రపంచాన్ని విడిచి వచ్చి ,

నీ వడి నే గుడి ,నీ అండనే నా అందలం అని ఆశించి ,

రెప్పపాటున కూడా నిను విడువక సేవించి ,ప్రేమించి ..

నువు కాదని తరిమేసిన క్షణం ,

కార్చిన కన్నీటికి లేదే భరణం ;

నిలువెల్లా గాయాలైన తనువుకి ,మనసుకి ,

కాసింత ఓదార్పు నివ్వలేదే ఏ భరణం ;

కట్నాలకు కానుకలకు లేక్కకట్టే లోకం ,

కాంత కష్టానికి లేక్కకట్టలేదే యే భరణం ;

మమతకు మోసాన్ని పంచిన మృగానికి ,

ఏ చట్టం లేక్కిన్చట్లేదే నిజమైన భరణం .